Beton komórkowy
Beton komórkowy jest materiałem budowlanym powstałym ze spienionego betonu. Na rynku występuje pod wieloma różnymi nazwami, m.in. jako gazobeton lub pianbeton, a także pod wieloma nazwami handlowymi (np. Ytong, Siporex).
Po raz pierwszy, beton komórkowy został wyprodukowany pod koniec XIX w. W procesie produkcji betonu komórkowego wtryskuje się do mieszaniny cementu, kruszywa i wody (z dodatkami, m.in. środkiem pianotwórczym) powietrze, które zostaje uwiązane w bąbelkach we wnętrzu betonu. Następnie beton formuje się w postać bloczków, które są wykorzystywane do wznoszenia ścian.
Spis treści
Zalety betonu komórkowego
Bloczki z betonu komórkowego posiadają znacznie lepsze parametry termoizolacyjne, niż beton tradycyjny. Z tego wynika, że ściana wzniesiona z takich bloczków wymaga mniejszej grubości izolacji cieplnej, niż w przypadku ścian z tradycyjnego betonu.
Bloczki jednocześnie są większe, od np. cegieł czy bloczków ceramiki poryzowanej, co przyspiesza proces wznoszenia ścian. Z betonu komórkowego wykonuje się prefabrykowane elementy takie jak nadproża. Elementy o różnych kształtach, które mają być stosowane wspólnie, noszą często nazwę systemu.
Jednocześnie elementy są lekkie (beton komórkowy posiada znacznie niższą gęstość, niż beton tradycyjny), co ułatwia pracę z ich wykorzystaniem. Ta sama niewielka gęstość ułatwia obróbkę elementów systemu na budowie (np. przycinanie).
Wady betonu komórkowego
Niższa gęstość niż tradycyjnego betonu oznacza mniejszą wytrzymałość betonu komórkowego na ściskanie. Przekłada się to na mniejsza nośność ścian wykonanych z tego materiału. Aby zapewnić tę samą nośność, ściana z betonu komórkowego musi mieć większą grubość, niż z betonu tradycyjnego.
Elementy z betonu komórkowego są również kruche, przez co należy się z nimi na budowie obchodzić ostrożnie.
Ze względu na porowatą strukturę, beton komórkowy ma tendencję do chłonięcia wody. Z tego względu ściana musi być absolutnie zabezpieczona przez działaniem wody.
Rodzaje betonu komórkowego
Klasę betonu komórkowego określa się najczęściej według gęstości (wyrażonej w kg/m3). Parametry poszczególnych klas betonu komórkowego przestawiono poniżej.[1]
| Klasa betonu
komórkowego |
Gęstość
[kg/m3] |
Wytrzymałość na
ściskanie [MPa] |
Współczynnik przewodzenia
ciepła λ [W/mK] |
|---|---|---|---|
| 600 | 551-650 | > 5,5 | <= 0,140 |
| 500 | 451-550 | > 4,0 | <= 0,115 |
| 400 | 351-400 | > 3,0 | <= 0,093 |
| 300 | 251-300 | > 1,5 | <= 0,070 |
