Opór cieplny

Z Encyklopedia materiałów budowlanych

Opór cieplny jest parametrem określającym jak dobrze dana warstwa materiału izolacyjnego, okno lub ściana, powstrzymuje ucieczkę ciepła. Im wyższy, tym wolniejsza ucieczka ciepła, tj. przy tej samej różnicy temperatur (między wnętrzem a otoczeniem) przez przegrodę przepływa mniej ciepła.

Jest to odwrotność współczynnika przenikania ciepła U, a dla pojedynczej warstwy jest to stosunek jej grubości do współczynnika przewodzenia ciepła λ:

R=d/λ

gdzie:

R – opór cieplny danej warstwy materiału [m²K/W],
d – grubość warstwy [m],
λ – współczynnik przewodzenia ciepła materiału [W/mK].

Opór cieplny dla bardziej złożonych przypadków

Opór cieplny kilku przylegających do siebie warstw materiałów jest po prostu sumą oporów cieplnych każdej kolejnej warstwy z osobna. Taki przypadek występuje np. w ścianie wielowarstwowej, składającej się z tynku, muru, izolacji styropianowej i tynku zewnętrznego.

R = R1 + R2 + R3 + (...)

W przypadku, gdy między warstwami znajduje się warstwa powietrza, należy dodać opór cieplny stawiany przez tę warstwę powietrza. Jest on zależny od grubości warstwy, ale także od tego, czy jest ona wentylowana, czy nie.

Opór cieplny całej ściany/przegrody jest sumą oporu cieplnego poszczególnych warstw oraz oporu przejmowania ciepła z powietrza do materiału (po stronie wewnętrznej) i z materiału do powietrza (po stronie zewnętrznej). Opór ten jest odzwierciedleniem trudności oddawania ciepła przez ciepłe powietrze w pokoju do powierzchni ściany, oraz odbierania ciepła z zewnętrznej powierzchni ściany przez zimne powietrze.