Keramzytobeton

Z Encyklopedia materiałów budowlanych
Wersja Admin (dyskusja | edycje) z dnia 11:55, 26 lut 2012

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Keramzytobeton to taki rodzaj betonu, w którym jako kruszywo wykorzystany został keramzyt.

Użyte kruszywo, materiał porowaty, zapewnia porowatość gotowego keramzytobetonu, co przyczynia się zarówno do jego zalet, jak i wad.

Zalety keramzytobetonu

Keramzytobeton dzięki zastosowaniu porowatego keramzytu jako kruszywa, posiada niższą gęstość niż zwykły beton, porównywalną nawet z betonem komórkowym. Gęstość keramzytobetonu mieści się w dość szerokim zakresie 700-1 600 kg/m³. Dodatkowo, elementy z keramzytu mają często postać pustaków, dzięki czemu są one jeszcze lżejsze, co ułatwia pracę z nimi.

Niska gęstość, podobnie jak w przypadku betonu komórkowego, pozwala również dokonywać niezbędnych prac na budowie (np. przycinania pustaków) z użyciem prostych narzędzi.

Chropowata powierzchnia muru wykonanego z keramzytobetonu ułatwia przywieranie do nich tynków.

Niektórzy jako zaletę keramzytobetonu podają jego wysoką paroprzepuszczalność. Ze względu na to, że zadaniem murów nie jest przewodzenie pary wodnej, umieszczę tę uwagę na liście zalet keramzytobetonu, z niniejszą adnotacją.

Wady keramzytobetonu

Ze względu na sposób wykonywania muru z keramzytobetonu (konieczność wiązania poszczególnych warstw zaprawą zawierającą wodę), po jego wykonaniu konieczne jest usunięcie z niego wilgoci technologicznej.

Ze względu na niższą gęstość, niż w przypadku bloczków silikatowych lub cegieł, ściany z keramzytobetonu gorzej pochłaniają dźwięki od ścian z tych dwóch materiałów.

Keramzytobeton jako materiał izolacyjny

Chociaż keramzytobeton jest materiałem cieplejszym, niż zwykły beton czy zwykła pełna ceramika, to jednak sam nie wystarczy do tego, by wykonać z niego ścianę o dostatecznie niskim współczynniku przenikania ciepła. Przykładowo, keramzytobeton o gęstości 1 000 kg/m³ posiada współczynnik przewodzenia ciepła λ rzędu 0,38 W/mK. Ściana z tego materiału musiałaby mieć grubość 120 cm, by zapewnić wymagany aktualnymi przepisami budowlanymi współczynnik przenikania ciepła (0,3 W/m²K).

Z keramzytobetonu często wykonuje się pustaki, które ze względu na występowanie pustych przestrzeni posiadają mniejsze współczynniki przewodzenia ciepła. Przykładowo, mur z pustaków keramzytobetonowych Termo Optiroc o grubości 24 cm (wraz z zaprawą) posiada współczynnik przewodzenia ciepła rzędu λ=0,22 W/mK. Aby taki mur spełniał wymogi, wystarczy ocieplić go warstwą styropianu o grubości 8-10 cm.

W praktyce wykonanie ściany jednowarstwowej z pustaków lub bloczków z keramzytobetonu jest bardzo trudne, wymaga m.in. stosowania tzw. zapraw ciepłochronnych.

Elementy z keramzytobetonu

Jak już zostało wspomniane, podstawowe elementy z keramzytobetonu mają najczęściej formę bloczków lub pustaków. Wykonuje się jednak z tego materiału również bardziej wyrafinowane elementy, do których należą między innymi:

  • pustaki szalunkowe "L" -- elementy umożliwiające po zalaniu betonem wykonanie wieńca stropowego (zbrojone, niekiedy również ocieplone),
  • kształtki "U" -- elementy pozwalające na wykonanie nadproży, po ułożeniu w ich wnętrzu zbrojenia i zalaniu betonem.

Prefabrykaty z keramzytobetonu

W fabrykach można również wykonywać większe elementy z keramzytobetonu, na przykład płyty ścienne o wymiarach rzędu kilka na kilka metrów. Z takich elementów, na placu budowy, możliwe jest błyskawiczne wykonanie ścian budynku. Połączenie elementów następuje poprzez zalanie betonem kanałów powstających po zbliżeniu do siebie dwóch płyt ściennych i umieszczeniu w miejscu łączenia (w stalowych pętlach zatopionych w elementach) stalowego pręta.

Ze względu na możliwość wykonania wielu prac w fabryce (np. wykonanie bruzd do ułożenia instalacji wodociągowej, ogrzewczej, elektrycznej), budowa domu z elementów prefabrykowanych jest jeszcze szybsza.

W Polsce można zamówić dom z elementów prefabrykowanych np. w systemie PRAEFA.