Płyty pilśniowe: Różnice pomiędzy wersjami
(→Rodzaje płyt pilśniowych) |
|||
Linia 34: | Linia 34: | ||
== Rodzaje płyt pilśniowych == | == Rodzaje płyt pilśniowych == | ||
Płyty pilśniowe z punktu widzenia zastosowań można podzielić na: | Płyty pilśniowe z punktu widzenia zastosowań można podzielić na: | ||
− | * porowate – podczas klejenia, płyty poddane są tylko podwyższonej temperaturze (bez podniesionego ciśnienia), otrzymany materiał jest porowaty i miękki. Płyty używane są głównie do [[materiały izolacyjne|izolacji akustycznych | + | * porowate – podczas klejenia, płyty poddane są tylko podwyższonej temperaturze (bez podniesionego ciśnienia), otrzymany materiał jest porowaty i miękki. Płyty używane są głównie do [[:kategoria:materiały izolacyjne|izolacji akustycznych i cieplnych]], w miejscach nie narażonych na działanie wilgoci. Grubość płyt wynosi 9,5-25 mm. |
* twarde – podczas klejenia poddane są obróbce termicznej pod ciśnieniem. Używane są do robót stolarskich jako okładziny np. skrzydeł drzwiowych. Płyty te mają grubość od 2,4 do 6,4 mm. | * twarde – podczas klejenia poddane są obróbce termicznej pod ciśnieniem. Używane są do robót stolarskich jako okładziny np. skrzydeł drzwiowych. Płyty te mają grubość od 2,4 do 6,4 mm. | ||
* bardzo twarde – proces produkcji przebiega analogicznie jak płyt twardych. Płyty dodatkowo nasączane są olejem lub żywicami, albo mają wierzchnią powierzchnię pokrytą emalią. Przeznaczone są do robót stolarskich. | * bardzo twarde – proces produkcji przebiega analogicznie jak płyt twardych. Płyty dodatkowo nasączane są olejem lub żywicami, albo mają wierzchnią powierzchnię pokrytą emalią. Przeznaczone są do robót stolarskich. |
Aktualna wersja na dzień 20:42, 21 lip 2013
Płyta pilśniowa, potocznie znana jako dykta, to drewnopochodna płyta, wytwarzana z rozwłóknionej tkanki drzewnej poprzez jej spilśnienie i uformowanie w odpowiedniej temperaturze (pod normalnym lub zwiększonym ciśnieniem). Włókna w płycie ułożone są różnokierunkowo, dzięki czemu posiada ona homogeniczne cechy wytrzymałościowe, niezależne od kierunku działania obciążeń.
Płyta jest silnie zwarta dzięki zastosowaniu dużego nacisku w czasie formowania. Wytwarza się je w szczególności z odpadów drzewnych i sortymentu drewna nie nadającego się do innych celów (np. gałęzie), ze wszystkich gatunków drewna.
Wytwarzanie płyt pilśniowych
Wyróżnia się zasadniczo dwie technologie wytwarzania płyt: suchą i mokrą.
Metoda sucha
- otrzymanie zrębków
- rozwłóknianie (defibratory, dodaje się 1-1,5% parafiny lub środków hydrofobowych. Czas przebywania zrębków w podgrzewaczu 3-6 min., ciśnienie 0,8-1 MPa temperatura 175-193 °C)
- zaklejanie masy włókien
- suszenie włókien (w suszarkach dwustopniowych, suszenie prowadzi się do wilgotności 6-12%, temp. na wlocie ok. 300 °C na wylocie 90 °C)
- magazynowanie masy
- formowanie kobierca
- prasowanie wstępne
- prasowanie właściwe
- chłodzenie płyt
- formatowanie płyt
- szlifowanie
Metoda mokra
- składowanie surowca
- rozdrabnianie
- rozwłóknianie
- domielanie
- zaklejanie
- formatyzowanie i odwadnianie
- suszenie (P-porowate), prasowanie (T-twarde)
- formatyzowanie (P), hartowanie(T)
- składowanie(P), nawilżanie(T)
- formatyzowanie(T)
- składowanie(T)
Rodzaje płyt pilśniowych
Płyty pilśniowe z punktu widzenia zastosowań można podzielić na:
- porowate – podczas klejenia, płyty poddane są tylko podwyższonej temperaturze (bez podniesionego ciśnienia), otrzymany materiał jest porowaty i miękki. Płyty używane są głównie do izolacji akustycznych i cieplnych, w miejscach nie narażonych na działanie wilgoci. Grubość płyt wynosi 9,5-25 mm.
- twarde – podczas klejenia poddane są obróbce termicznej pod ciśnieniem. Używane są do robót stolarskich jako okładziny np. skrzydeł drzwiowych. Płyty te mają grubość od 2,4 do 6,4 mm.
- bardzo twarde – proces produkcji przebiega analogicznie jak płyt twardych. Płyty dodatkowo nasączane są olejem lub żywicami, albo mają wierzchnią powierzchnię pokrytą emalią. Przeznaczone są do robót stolarskich.